مقایسه‌ی اتریوم و اتریوم کلاسیک – قسمت ششم: Hard Fork چیست؟

مترجم: احمد رجعتی

تفاوت اصلی بین Soft Fork و Hard Fork این است که Hard Fork، دارای ویژگی backward compatability نیست. هنگامی که اجرا شود، به هیچ وجه هیچ گونه بازگشتی وجود ندارد. اگر به نسخه‌ی ارتقاء یافته‌ی بلاک‌چین نپیوندید، به هیچ یک از به روزرسانی‌های جدید دسترسی نخواهید داشت و با کاربران سیستم جدید نمی‌توانید ارتباط برقرار کنید.

دلیل این که Hard Fork در اتریوم کار می‌کند این است که شاخه‌ای از زنجیره‌ی بلوک اصلی در یک نقطه‌ی خاص (در این مورد درست قبل از حمله‌ی DAO ) است. تا قبل از آن نقطه (1،920،000 بلوک) زنجیره‌ی قدیمی و زنجیره‌ی جدید یکسان هستند، اما بلافاصله پس از Hard Fork، دو زنجیره دارای موجودیت کاملا متفاوتی می شوند. زنجیره‌ی جدید به طور کوتاه به نام Ethereum یا به اختصار ETH نامگذاری شد.

در اصل این Hard Fork شکل گرفته بود تا تمام پول‌هایی که به واسطه‌ی DAO از اشخاص مختلف گرفته شده بود، از طریق یک قرارداد هوشمند بازپرداخت که تنها امکان «برداشت» داشت، بازپرداخت شود. لذا قرار شد به ازای هر صد DAO، یک ETH به دارندگان توکن DAO اعطا شود. این پیشنهاد موجب اختلاف شدید در جامعه‌ی اتریوم شد و در نهایت به شکافی منجر شد. افرادی که با Hard Fork مخالف بودند با تغییر به بلوک جدید مخالفت کردند و تصمیم گرفتند در زنجیره‌ی بلوک قدیمی با نام Ethereum Classic یا به اختصار ETC باقی بمانند.

منبع: blockgeeks