تمام آنچه که باید درباره‌ ارزهای رمزنگاری شده بدانید- قسمت سوم

مترجم: فهیمه خاکپاش

واقعا ارزهای رمزنگاری شده چه هستند؟

اگر بخواهید تعریف ساده‌ای از ارزهای رمزنگاری شده ارائه دهید فقط آنها را مواردی ثبت شده در یک پایگاه داده می‌یابید که هیچکس نمی‌تواند بدون برآوردن شرایطی خاص به آن دسترسی داشته باشد. این موضوع ممکن است معمولی به نظر برسد اما باور کنید یا نه این دقیقا تعریف یک ارز رمزنگاری شده است. پول درون حساب بانکی خود را در نظر بگیرید: آیا غیر از این است که این پول، یک عدد ثبت شده در یک پایگاه داده است که می‌تواند تنها تحت شرایطی خاص تغییر کند؟

پول همان ورودی تایید شده در برخی از انواع پایگاه داده حساب‌ها، ترازنامه‌ها و تراکنش‌ها است. چگونه استخراج‌کنندگان (Miners) سکه‌ها را ایجاد نموده و تراکنش‌ها را تایید می‌کنند؟

بیایید نگاهی به قوانین ساز و کار پایگاه داده‌های ارزهای رمزنگاری شده داشته باشیم. یک ارز رمزنگاری شده مانند بیت‌کوین شامل شبکه‌ای از اعضا است. هر عضو یک سابقه از تاریخچه کامل تمام تراکنش‌ها و وضعیت هر حساب دارد. یک تراکنش فایلی است که می‌گوید: «باب X بیت‌کوین به آلیس داده است» و توسط کلید شخصی باب امضا شده است. این کلید رمزنگاری شده عمومی پایه است و اصلا چیز خاصی نیست. بعد از امضا یک تراکنش، این تراکنش در شبکه انتشار یافته، از یک عضو به عضو دیگر فرستاده می‌شود. این یک فناوری همتا به همتای بسیار ابتدایی است.

تراکنش فورا توسط کل شبکه شناخته می‌شود. اما فقط بعد از مدت زمان مشخصی تاییدیه می‌گیرد. تایید شدن یک مفهوم مهم در ارزهای رمزنگاری شده است.  می‌توانید بگویید ارزهای رمزنگاری شده با تاییدیه سر و کار دارند. تا وقتی که یک تراکنش تایید نشده است، در انتظار است و می‌تواند جعل شود. وقتی تایید می‌شود، دیگر غیر قابل تغییر است. بنابراین دیگر قابل جعل نبوده، نمی‌تواند بازگردانده شود، این بخشی از یک سابقه غیرقابل تغییر از تراکنش‌های گذشته است که آن را با نام بلاک‌چین می شناسیم. فقط استخراج‌کنندگان می‌توانند تراکنش‌ها را تایید کنند. این شغل آنها در یک شبکه ارز رمزنگاری شده است. تراکنش‌ها را گرفته، به آنها مهر مجاز بودن زده و در شبکه پخش می‌کنند. بعد از اینکه یک تراکنش توسط یک استخراج‌کننده تایید شد، هر گره باید باید آن را به دیتاست خود اضافه کند. به این ترتیب این تراکنش، بخشی از بلاک‌چین می‌شود. برای این کار استخراج‌کنندگان یک ژتون از ارزهای رمزنگاری شده مثلا بیت‌کوین دریافت می‌کنند. از آنجا که فعالیت استخراج‌کنندگان یکی از مهم‌ترین بخش‌های سیستم ارز رمزنگاری شده می‌باشد باید نگاه عمیق تری به آن داشته باشیم.

استخراج‌کنندگان چه کار می‌کنند؟

اساسا هرکسی می‌تواند یک استخراج‌کننده باشد. از آنجا که یک شبکه غیرمتمرکز هیچ  مرجعی برای انجام این کار ندارد، یک ارز رمزنگاری شده نیاز به مکانیزمی برای جلوگیری از سوء استفاده یک حزب حاکم  دارد. فرض کنید فردی هزاران همتا ایجاد نموده و تراکنش‌های جعلی انتشار می‌دهد. سیستم فورا از کار .خواهد افتاد

 بنابراین ساتوشی این قانون را برای شبکه بیت‌کوین وضع کرد که استخراج‌کنندگان برای واجد شرایط نمودن خود برای این کار، باید سرمایه گذاری کنند.در حقیقت آنها باید یک هش -یک محصول از یک تابع رمزی پیدا کنند- که بلوک جدید را با بلوک‌های قبلی مرتبط می‌کند. این کار، اثبات کار (Proof-of-Work) نامیده می‌شود. در شبکه بیت‌کوین، این کار بر مبنای الگوریتم هش SHA-256 انجام می‌شود.

لازم نیست در مورد جزئیات SHA-256 خیلی بدانید. فقط مهم است که بدانید یک پازل رمزی است که استخراج‌کنندگان برای حل آن رقابت می‌کنند. یک استخراج‌کننده پس از یافتن راه‌حل، می‌تواند یک بلوک بسازد و آن را به زنجیره بلوک اضافه کند. او حق دارد این تراکنش را به زنجیره اضافه کند و تعدادی بیت‌کوین پاداش بگیرد. این تنها راه ایجاد بیت‌کوین‌های معتبر است.

بیت‌کوین‌ها تنها در صورتی می‌توانند ایجاد شوند که پازل کریپتوگرافی توسط استخراج‌کنندگان حل شود. از آنجایی که دشواری از پازل موجب کاهش قدرت کامپیوتر استخراج‌کنندگان می‌شود، در یک بازه زمانی محدود تنها تعداد محدودی توکن ارز رمزنگاری شده قابل ایجاد است. این بخشی از اجماع است که هیچ عضوی از شبکه قادر به تخطی از آن نیست.

منبع: blockgeeks