ترجمه: نگار درزی

 

در قسمت قبل چکیده‌ای از کاربرد بلاکچین در سیستم‌های رباتیک جمعی را ارائه و سپس بلاکچین را به عنوان فناوری‌ای تحول‌آفرین معرفی کردیم. حال به شرح ادامه این ویژگی و چگونگی کارکرد بلاکچین می‌پردازیم.

شکل 2. بخش ساده‌ای از بلاکچین

ایده مهم دوم، «بلاکچین» بود، که یک پایگاه داده عمومی از معاملات ثبت شده توسط شبکه‌ای از عامل‌ها را شامل می‌شد. همانطور که در شکل 2 نشان داده شده، تراکنش‌ها یا معاملات فردی شامل جزئیاتی است که چه کسی چه چیزی را برای چه کسی فرستاده، و این اطلاعات در مجموعه داده‌ای به نام بلوک، دسته بندی می‌شود.
هر بلوک حاوی اطلاعات مربوط به تعداد معینی از معاملات، ارجاع به بلوک قبلی در زنجیره بلوکی و پاسخی به چالش‌های پیچیده ریاضیاتی که بعنوان «اثبات کار» شناخته می‌شوند، می‌باشد. مفهوم اثبات کار، (proof of work) برای اعتبارسنجی اطلاعات مرتبط با آن بلوک خاص و همچنین دشوارسازی محاسباتی ایجاد بلوک‌ها استفاده می‌شود تا مانع تغییر بلاکچین توسط مهاجمان شود. اثبات کار، مبتنی بر تکنیکهای رمزنگاری (مانند SHA256 برای بیتکوین) است که مقادیر عددی غیر قابل پیش‌بینی خروجی آن نیز به‌عنوان هش شناخته می‌شوند. هش، همه تراکنش‌ها را درون یک بلوک با اثرانگشت دیجیتال قرار می‌دهد. هرگونه اختلاف در داده‌های ورودی مانند ترتیب تراکنش‌ها، مقادیر، گیرنده‌ها و غیره موجب تفاوت در داده‌های خروجی و در نتیجه هش اثبات کار می‌شود، لذا اثر انگشت دیجیتال متفاوتی را ایجاد خواهد کرد.

شکل 3. نمایش گرافیکی بلاکچین

پس از اطمینان از این که همه تراکنش‌های جدید در بلوک معتبر بوده و تراکنش‌های قبلی را نقض نمی‌کنند، (نقض‌هایی مثل پرداخت دوگانه یا double-spending)، یک بلوک جدید توسط یک عامل در شبکه که از این پس به عنوان ماینر به آن اشاره می‌کنیم، به انتهای زنجیره بلوکی اضافه می‌شود. پس از این کار، اطلاعات موجود در بلاک دیگر قابل حذف یا اصلاح نیستند، و جهت تائید شدن در دسترس همه افراد در شبکه، می‌باشد. یک نسخه کپی از بلاکچین، مشابه آنچه در شکل 3 نشان داده شده، توسط هر عامل ذخیره می‌شود و به صورت دوره‌ای به شکل همتا به همتا، همگام‌سازی می‌شود تا اطمینان حاصل شود که همه آنها، پایگاه داده‌های عمومیِ مشترکی را به اشتراک گذاشته‌اند. با این مشخصات، بلاکچین به یک رکوردر دائمی تبدیل می‌شود که همه عامل‌‌های شبکه، می‌توانند برای هماهنگ‌سازی‌، تایید تراکنش و دستیابی به توافق، بدون نیاز به یک قدرت متمرکز سازماندهی شوند.

با این حال، بلاکچین به دلیل طبیعت غیرمتمرکزش، گاهی بلوک‌های خالی تولید می‌کند، که در شکل 3، با بلوک‌های خاکستری نشان داده شده‌اند. این اتفاق معمولا زمانی رخ می‌دهد که دو ماینر در یک زمان واحد، بلوکی را تولید می‌کنند. این بلوک‌ها ابتدا توسط بخشی از شبکه پذیرفته شده، سپس در صورت اثبات وجودِ زنجیره بلوکِ طولانی‌تر، رد می‌شوند. در حال حاضر پروژه‌های متعددی در حال بررسی مزایای بالقوه فناوری بلاکچین در طیف وسیعی از بخش‌ها مانند مالکیت معنوی آثار، املاک و غیره هستند. گذشته از این، دو پروژه امیدبخش در زمینه فناوری بلاکچین به نام‌های Bitcongress و Colored Coins وجود دارد که در قسمت‌ بعدی بیشتر درباره آنها صحبت می‌کنیم.

منبع: github