ترجمه: نگار درزی

شکل 8: رمزگذاری امضای دیجیتال، راهی برای اثبات مالکیت آدرسی خاص ارائه می‌دهد – کلید عمومی

همان‌طور که در شکل 8 نشان داده شده، تکمیل رمزگذاری امضای دیجیتال، به ربات‌ها اجازه می‌دهد از کلید خصوصی خود برای رمزگذاری پیام‌ها استفاده کنند. ربات‌های دیگر می‌توانند آنها را با استفاده از کلید عمومی فرستنده رمزگشایی کنند. از آنجا که هر ربات به کلید عمومی فرستنده دسترسی دارد، محتویات پیام مخفی نخواهد بود، اما این واقعیت که با استفاده از کلید خصوصی فرستنده رمزگذاری شده، نشان می‌دهد که پیام نمی‌تواند توسط فرد دیگری ارسال شده باشد، لذا هویت ارسال‌کننده را اثبات می‌کند. از طرفی، رمزنگاری کلید عمومی تضمین می‌کند که محتویات یک پیام، مثلا پیام محصور شده در یک تراکنش بلاکچین، تنها می‌تواند توسط ربات دارای آدرسی خاص، خوانده شود.
از طرف دیگر، رمزنگاری امضای دیجیتال، ارائه‌دهنده احراز هویت موجودیت و تائید اصالت داده‌ها بین ربات‌ها یا عامل‌های شخص ثالث می‌باشد. برخی از مراکز ظرفیت استفاده از مزایای ویژگی‌های امنیتی فناوری بلاکچین را دارند، از جمله، ارتش که در آن نیاز به سیستم‌های قابل اعتماد، امری بدیهی است و ستاد بحران، جایی‌که شناسایی دقیق بین سازمان‌های پشتیبان، به‌خصوص در مواردی که چند مجموعه در یک عملیات مشترک هستند، بسیار مهم است. نمونه مرتبط دیگر، پروژه I-ward  است، که در آن تیم‌های رباتیک، به کارمندان مراقبت‌های بهداشتی در حمل داروها و پرونده‌های پزشکی بیماران کمک می‌کنند. در این موارد، احراز هویت سازمانی و محرمانگی داده‌ها ممکن است مهم‌ترین نیاز امنیتی باشد.

تصمیم‌گیری توزیع‌شده

الگوریتم‌های تصمیم‌گیری توزیعی، نقش حیاتی در توسعه سیستم‌های جمعی ایفا می‌کنند. یکی از برجسته‌ترین نمونه‌ها، استفاده از ربات‌های جمعی متصل از طریق شبکه‌های adhoc یعنی MANET است که برای دستیابی به برنامه‌های سنجش توزیع شده به کار می‌رود. این سیستم‌ها قابلیت سنجش اطلاعات از چند دیدگاه را دارند، لذا، کیفیت داده‌های به دست آمده توسط آنها، افزایش می‌یابد. با این حال، ربات‌های مجموعه، باید در مورد آن موضوع خاص مثلا، مسیرهای عبور، شکلی که باید ایجاد شود، یا مانعی که باید از آن اجتناب شود، به توافق برسند. از این‌رو، توسعه پروتکل‌های تصمیم‌گیری توزیع شده که همگرایی به سمت یک نتیجه مطلوب را تضمین می‌کند مورد نیاز است.

الگوریتم‌های تصمیم‌گیری توزیعی، در بسیاری از برنامه‌های رباتیک از جمله تخصیص وظایف پویا، ساخت نقشه جمعی و اجتناب از مانع ، به کار گرفته شده‌اند. با این حال، توسعه طیف گسترده‌ای از عاملان با تصمیم‌گیری‌های توزیع‌شده هنوز یک مشکل حل نشده است. چندین مشخصه شناخته شده که نیازمند سبک و سنگین کردن ( trade-off ) هستند، مانند سرعت در برابر دقت، طی فرآیند تصمیم‌گیری توزیع شده، شناسایی می‌شوند و از جنبه‌های کلیدی هستند که باید پیش از استقرار در دنیای واقعی، در نظر گرفته شوند. بنابراین برای مقابله با موج جدید چالش‌هایی که صنعت با آنها روبروست، راه حل‌های مستقل و انعطاف‌پذیر برای تصمیم‌گیری ربات‌ها در سیستم‌های توزیع شده، مورد نیاز خواهد بود. بلاکچین، یک فناوری برجسته برای اطمینان از این مسئله است که همه شرکت‌کننده‌ها در شبکه غیرمتمرکز، دیدگاه یکسانی از جهان دارند. برای مثال، بلاکچین امکان ایجاد سیستم‌های رای‌گیری توزیع شده را برای ربات‌های جمعی که نیازمند رسیدن به توافق هستند، فراهم می‌آورد.

شکل 9

شکل 9، مثال ساده‌ای را از نحوه استفاده از فناوری بلاکچین برای کمک به فرایند تصمیم‌گیری ربات های جمعی به تصویر می‌کشد. همانطور که در شکل 9(a) نشان داده شده است، هربار که عضوی از مجموعه در موقعیتی قرار می‌گیرد که نیاز به توافق دارد، می‌تواند تراکنش خاصی را آغاز و یک آدرس مرتبط با هریک از گزینه‌های ممکن (که رباتیک جمعی باید از میان آنها انتخاب کند) ایجاد نماید. طبق آنچه در شکل 9 (b) نشان داده شده، بعد از اینکه اطلاعات در بلوک قرار گرفت، در دسترس عموم بوده و اعضای دیگر مجموعه می‌توانند براساس وضعیت آن‌، مثلا با انتقال یک توکن به آدرس متناظر به گزینه منتخبشان، رای دهند. توافق‌ با قانونی مثل اکثریت به سرعت و به روش قابل اطمینانی قابل دستیابی است، چرا که همه ربات‌ها می‌توانند اعتبار آدرس‌های درگیر در فرایند رای‌گیری را، طبق آنچه در شکل 9 (c) نشان داده شده ، بررسی کنند.

منبع: github